Latające talerze w kuchni

Nie chodzi tu wcale o wymianę zdań z krewkim południowym temperamentem, ani o swojską domową awanturę, ale o zagospodarowanie wyhodowanych na „dzikich polach” patisonów. Są bardzo urodziwe, podobne do UFO, wielokolorowe (białe, żółte i zielone). Mają miąższ w smaku trochę nijaki i właściwie nie przyszło mi do głowy inne ich wykorzystanie, jak tylko wypchanie, nadzianie lub, jak kto woli, nafaszerowanie dość wyrazistym w smaku nadzieniem.

Składniki:

4 małe jednoosobowe patisony*

około 150 g sera typu rokpol

1 duża cebula

8-9 suszonych pomidorów w oliwie

½ pęczka natki pietruszki

1,5 szklanki ugotowanej kaszy gryczanej

1 łyżeczka zielonej czubricy

sól i pieprz do smaku

Patisony umyć (nie obierać), odkroić im „czapeczki” na wysokości karbowania, wydrążyć środek usuwając pestki (podobnie jak w dyni) i część miąższu pozostawiając około 1 cm ścianki. Nakłuć miąższ widelcem lekko osolić i posypać ulubiona przyprawą (ja użyłam czubrycy). Przygotować nadzienie: Cebulę obrać, pokroić w drobna kostkę, posolić  Na patelnię nalać 1 łyżkę oleju i usmażyć na złoto cebulę wraz z  drobno pokrojonym miąższem patisona. Do ugotowanej kaszy dodać starty na tarce ser, drobno pokrojone suszone pomidory i natkę pietruszki wymieszać i na koniec dodać ostudzoną smażona cebule z patisonem. Doprawić do smaku pieprzem (moim zdaniem nie trzeba dodawać soli bo ser jest dość słony). Napełnić nadzieniem wydrążone patisony, układać w żaroodpornym naczyniu, na dno którego dajemy odrobinę wody (ok. 1 cm.) i łyżkę oliwy z pomidorów. Dusić pod przykryciem około 30-35 minut w temperaturze 200-210°C. Po tym czasie sprawdzić czy patisony są miękkie i dopiec jeszcze ewentualnie 10-15 minut już bez przykrycia.

* Z moich obserwacji patisonów wynika, że najtwardszą skórkę maja patisony białe (jej wcale nie da się zjeść), najmiększą żółte.