czwartek, 26 lutego 2015

Sajgonki na przednówku



Ale sajgon, powiedziałam, widząc to co się dzieje w mieszkaniu. Ogólny rozgardiasz powstały z wielu przyczyn, lekka niemoc wynikająca z przepracowania, czyli taki miejski przednówek.
Jak wiadomo, przednówek to niezwykle trudny czas do przetrwania, kończą się zapasy,  te które zostały nie zawsze nadają się do spożycia, a nowych nie widać. Tak było kiedyś, a teraz, jeśli patrzeć na sklepowe półki to właściwie jest wszystko, ale jeśli pomyśleć o wartościach odżywczych to... przednówek. Tymczasem w domu przez okna wpada coraz więcej światła z wszystkich kątów wyglądają „zimowe strachy”. Trzeba by wziąć się za planowanie wiosennych porządków w domu i na dzikich polach.  Na razie zamiast wielkiego przewietrzania szaf siły starczyło mi tylko na przewietrzenie lodówki i tak oto z domowego sajgonu narodziły się przednówkowe sajgonki.

Składniki:
1 opakowanie papieru ryżowego
1 szklanka kaszy jaglanej
40-50 dag pieczarek/boczniaków
biała część pora/1 duża cebula
1-1,5 szklanki drobno szatkowanej kapusty pekińskiej
1-1,5 szklanki cukinii/marchewki krojonej w julienne
2 łyżki sosu sojowego
1 łyżka mieszanki sproszkowanych papryk słodkiej i ostrej*
1 łyżka podlaskiej przyprawy pomidorowej z czarnuszką
sól, pieprz do smaku
olej ryżowy/kokosowy do smażenia sajgonek
woda do zwilżania papieru ryżowego


W garnku do gotowania kaszy rozgrzać łyżkę oleju ryżowego z jedną łyżką przyprawy pomidorowej i solą. Gdy wyraźnie będzie widać, że przyprawa zaczyna się smażyć dodać kaszę, zamieszać i po kilku minutach zalać wodą. Dalej gotować kaszę według przepisu na opakowaniu. W tym czasie obrać pieczarki i pokroić cienko w półplasterki. W przypadku boczniaków pokroić je w cienkie paseczki. Na patelni rozgrzać około jednej łyżki oleju wraz z mieszanką papryk i po kilku chwilach wrzucić grzyby. Osolić i smażyć, aż utracą wodę. Dodać drobno pokrojonego pora/cebulę. Smażyć do miękkości pora na średnim ogniu. Ciepłe grzyby połączyć z kaszą, dodać cukinię/marchewkę, kapustę pekińską i sos sojowy. Wymieszać dokładnie, doprawić do smaku i nadzienie gotowe. Teraz można zabrać się do nadziewania sajgonek. Rozłożyć na zwilżonym blacie kuchennym/desce do krojenia jeden arkusz papieru ryżowego i mokrą ręką zwilżyć arkusz . Wziąć trochę nadzienia (około jednej kopiatej łyżki), ułożyć na jednym końcu papieru, przykryć papierem, dobrze przycisnąć, a boki papieru złożyć do środka. Zwijać ciasno w rulonik, podobnie jak gołąbki. Jeśli używać będziecie cieniutkich arkuszy papieru ryżowego czasem będą potrzebne dwa jego arkusze na jedną sajgonkę. W głębszym rondelku lub w woku rozgrzać większą ilość oleju ryżowego/kokosowego** i gdy będzie bardzo gorący smażyć sajgonki z obu stron na złoto. Wyjmować je na ręcznik kuchenny by pozbyć się nadmiaru tłuszczu.

*  proporcje papryki słodkiej do ostrej dobierzcie według własnego upodobania.
** oleju powinno być tyle żeby sajgonki mogły swobodnie pływać.

Uwaga: kiedy olej jest naprawdę gorący, wystarczy smażyć 1-2 minuty, z każdej strony,
a sajgonki będą złociste i chrupiące.

 



wtorek, 10 lutego 2015

Medaliony z brokuła




Brokuł, kto naprawdę go lubi, żeby nie powiedzieć kocha? W wielu filmach dla dzieci to, warzywo jest synonimem zdrowego, ale bardzo niesmacznego i nielubianego elementu diety. Rodzice dokonują heroicznych czynów, aby wymusić na pociechach zjedzenie tego warzywa. Powstały nawet kreskówki, z dobrym brokułem w roli głównej, tylko po to by dzieci go polubiły. Co zatem jest w nim tak cennego by wart był tylu wysiłków? Brokuł jest bogatym źródłem witaminy C (w 200 g znajdziemy dzienną dawkę na tę witaminę), soli mineralnych (jak wapń, fosfor, żelazo, siarka, potas i magnez) oraz witamin (A, B1, B2, PP). Warzywo zawiera również selen, oraz sulforafan, który wspomaga organizm w walce z bakteriami odpowiedzialnymi za rozwój wrzodów i raka żołądka, ma również właściwości terapeutyczne w przypadku anemii (dotyczy to zwłaszcza dzieci i ciężarnych kobiet). Samo dobro, a jednak z własnej woli tylko nieliczni go wybierają. Znam wprawdzie pewną młodą damę, która pośród niewielu produktów jakie z apetytem zjada wybrała właśnie brokuła. Ta bardzo młoda i urocza osóbka w kwestii kulinarnych wyborów bardzo przypomina mi moją córkę (kiedy była w jej wieku). Obie preferowały niezbyt rozbudowaną, żeby nie rzec ubogą, kartę menu, co jak wiemy teraz jest bardzo na czasie. Każda dobra restauracja szczyci się niewielka kartą. Jedyną różnicę stanowi brokuł, który na liście mojej córki został zastąpiony arbuzem. Przepis jest dla wszystkich, którzy brokuły lubią i dla tych którzy za nimi nie przepadają. Może ta nie tradycyjna forma ich podania komuś jednak przypadnie do gustu.

 
Składniki:
1 brokuł (0,5 kg)
2 duże cebule
2 spore ziemniaki
2 łyżki mąki ziemniaczanej/skrobi kukurydzianej
1-2 łyżki majonezu/jogurtu/humusu (wersja wegańska)
1/2 pęczka natki pietruszki
1 łyżeczka płatków chili
1 łyżeczka przyprawy do sałatek
sól, pieprz do smaku



do panierowania:
tarta bułka lub mielone migdały, sezam, albo coś co najbardziej wam odpowiada.



Brokuła zetrzeć na tarce o grubych oczkach, podobnie postąpić z jednym ziemniakiem. Drugiego ziemniaka zetrzeć na drobnych oczkach tarki jarzynowej (podobnie jak na placki ziemniaczane). Cebulę i natkę pietruszki pokroić bardzo drobno, osolić i dodać do brokuła wymieszać ze startami  ziemniakami, przyprawić do smaku. Dodać spoiwa, którym może być humus, majonez albo jogurt. Dokładnie wymieszać i dodać mąkę ziemniaczaną. Masę odstawić na godzinę do lodówki. Z masy formować kluli wielkości orzecha włoskiego, spłaszczać, tworząc zgrabne medaliony, smażyć obtoczone w ulubionej panierce po kilka minut z każdej strony.


piątek, 6 lutego 2015

Pulpeciki z suszonego zielonego groszku



Zauroczona dedykacją na blogu Kulinarna pasja http://kulinarnapasja.blogspot.com/ postanowiłam się zebrać w sobie i przygotować coś na kształt i podobieństwo dedykowanego przepisu. Od dedykacji upłynęło wprawdzie trochę czasu, ale na swoje usprawiedliwienie mam to, że testowałam produkt na ludziach. Doprowadzenie pulpetów do perfekcji jeszcze chyba nie nastąpiło, ale zdaniem testerów są gotowe do przedstawienia szerszej publiczności.

 
Składniki
1 szklanka suszonego zielonego groszku
1 duża cebula
1 zielona papryczka chili
1 łyżka mąki ziemniaczanej
1 łyżka drobno pociętej mięty/pietruszki/bazylii
1 łyżeczka mielonych ziaren kopru włoskiego
1 łyżeczka tartego imbiru
1 łyżeczka kuminu
1 łyżeczka podlaskiej przyprawy do sałatek
sól, pieprz do smaku

Groszek namoczyć na noc w wodzie. Odsączyć i zmielić na jednolitą masę razem z resztą składników. Dodać mąkę i przyprawy i zioła, dokładnie wyrobić. Formować małe kulki wielkości orzecha włoskiego i gotować na parze około 8-10 minut w zależności od wielkości pulpetów. Pulpeciki można również ugotować w warzywnym rosole, ale wtedy powinno się dodać jajko (dla wegan jego zastępnik) lub więcej mąki, aby w czasie gotowania pulpety nie rozpadły się. Podawać jako samodzielne danie z sosem np. pesto lub pomidorowym i dodatkiem ryżu czy makaronu, lub jako dodatek do zupy, czy też przystawkę z jogurtowym dipem. My polubiliśmy je także w wersji podobnej do pyz czyli z przysmażoną na oliwie cebulką, czosnkiem, suszoną żurawiną z dodatkiem płatków chili – czyli na ostro.