Wielka głowa i mandolina czyli carpaccio

W pierwszym odruchu tytuł miał być inny „Wielka głowa na szafocie”, ale wydało mi się to bardzo brutalne i krwiożercze. Szafot zamieniłam na mandolinę, ale wbrew pozorom nie będzie tu nic o muzyce, jako że talentu muzycznego u mnie brak. Brak talentu mnie dziwi do tej pory, ale pogodziłam się już z tym faktem mimo, ze jeden dziadek był śpiewakiem operowym, drugi z wykształcenia pianistą. A ja, no cóż, z moim pięknym głosem to tylko pod mostem siedzieć i ratunku krzyczeć (cytat z dziadka dotyczył wprawdzie mojej mamy, ale idealnie pasuje także do mnie). Słuch podobno mam, ale nie do końca muzyczny. Najwyraźniej wyrodziłam się ze stada umuzykalnionej rodzinki. Tytułowa mandolina to przyrząd do ciachania, szatkowania lub ścinania w plastry, a wielką głowę już znacie. Tym razem wystąpi w roli surowej, zamarynowanej w oliwie przedstawicielki rodu kapustowatych.

Składniki:

2 spore kalarepki

2 ząbki czosnku

2-3 suszone ostre papryczki

kilka ziarenek pieprzu

po 1 łyżeczce ulubionych ziół (np. oregano, bazylia lub tymianek i cząber)

około 1,5 szklanki oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia (ja wykorzystałam oliwę z suszonych pomidorów)

1 łyżka kaparów

1 łyżka koperku

Kalarepkę pozbawić liści, obrać, pociąć na mandolinie w cieniutkie plasterki. Układać w dużym słoju i każdą warstwę posypać odrobiną suszonych ziół i pociętym w plasterki czosnkiem i zgniecionymi ziarnami pieprzu. Wszystko dokładnie zalać oliwą dbając o to by dotarła do każdego plasterka kalarepy. Na koniec dodać jeszcze (jeśli lubicie) suszoną ostrą papryczkę. Odstawić w chłodne miejsce na kilka godzin (można na całą noc). Zamarynowaną w ten sposób kalarepkę układać na talerzu odsączając ją z nadmiaru oliwy. Podawać posypaną kaparami, świeżym koprem, lekko posypaną solą morską (niekoniecznie) ja dodatkowo posypałam ją cienko pokrojonymi suszonymi pomidorami w oliwie.