Nie podchodzę do pączków – tłusty czwartek

Pączki to dla mnie wielkie wyzwanie i trauma z lat młodzieńczych. Razem z mamą próbowałyśmy kiedyś zrobić coś na kształt pączków. Tak, kształt był idealny, kolor też, smaku niestety nie dało się określić. Pączki-kamienie nadawały się tylko do wbijania gwoździ, zęby można było na nich stracić. Dlatego nie podchodzę do robienia pączków. Dodam, że mama była mistrzynią ciasta drożdżowego i tylko te nieszczęsne pączki kładły się cieniem na jej karierze domowego cukiernika. Pączki kupuję, uważam że tak jest lepiej i dla mnie i dla pączków. W zamian za nie mogę podać wam przepis na oponki lub jak kto woli pączki , które zawsze się udają.

Składniki:

250 g serka homogenizowanego (waniliowego lub nie)

1 jajko

1 łyżeczka sody oczyszczanej

2 łyżeczki cukru

1 łyżeczka ekstraktu waniliowego

około 0,5 kg mąki

olej do smażenia

Serek wymieszać z jajkiem, cukrem i sodą. Dodawać powoli mąkę (mama zawsze mówiła „dodaj tyle ile zabierze ciasto”, co oznacza że w efekcie ciasto musi odstawać od ręki). Na posypanej mąką powierzchni rozwałkować ciasto na grubość około 1 cm. Wykrawać szklanką pączki i środki malutką buteleczką od lekarstw. W głębokiej patelni rozgrzać olej i smażyć pączki na rumiano z oby stron. Oleju powinno być tyle, żeby pączki swobodnie pływały. Usmażone pączki odsączyć na ręczniku kuchennym z nadmiaru tłuszczu i posypać cukrem pudrem.

Pączki najlepiej smakują zaraz po usmażeniu, po kilku godzinach zaczynają lekko twardnieć. Na drugi dzień można je ratować 30 sekundowym pobytem w kuchence mikrofalowej.